Miód pitny jest napojem o charakterze zbliżonym do wina, uzyskiwanym w procesie fermentacji alkoholowej z brzeczki miodowej, czyli rozcieńczonego miodu pszczelego. Zależnie od stosunku miodu pszczelego i wody w brzeczce, otrzymuje się napoje w różnym typie: półtoraki (1,5 części miodu i 1 wody), dwójniaki (1:1), trójniaki (2:1) i czwórniaki (3:1).

Występują miody pitne w asortymencie: od miodów ciężkich - słodkich, o najwyższym udziale miodu pszczelego nektarowego, najwyższej procentowej zawartości alkoholu 15-17% - półtoraki oraz dwójniaki; poprzez trójniaka o zawartości alkoholu 12-14%; do miodów lekkich - wytrawnych, czwórniaków - 9-11% zawartości alkoholu.

 

Produkcja miodów pitnych wymaga szczególnego nadzoru i pielęgnacji. Ważnym etapem produkcji jest okres dojrzewania miodów. W trosce o jakość miodów dotychczasowe metody produkcji świadomie opierają się na tradycyjnych recepturach i technologii. Miody pitne są atrakcyjnym smakowo napojem alkoholowym, wartościowym odżywczo ze względu na podstawowy surowiec, z którego są produkowane oraz, co ma niebagatelne znaczenie, bez dodatku sztucznych aromatów, barwników, konserwantów.

Miód pitny uważany jest na najstarszy napój alkoholowy w Polsce, gdzie ze względów klimatycznych uprawa winorośli i produkcja win była niemożliwa.
 
Miodosytnictwo posiada długą i bogatą tradycję, zapoczątkowaną ponad tysiąc lat temu przez plemiona słowiańskie na ziemiach polskich. Miód pitny w Polsce uznawano jako "przedni trunek" podawany na stołach królewskich Piastów i Jagiellonów oraz w zamożniejszych domach szlacheckich.
 

Obecnie Polska jest jedynym na świecie producentem miodu pitnego na skalę przemysłową i dzięki temu jest on tak silnie identyfikowany z naszym krajem.